Terug

Terminale serieusheid, je moet het koesteren als jurist....?!

Ik vind het altijd zó fijn om terminaal serieus te zijn.
Het geeft mij de kans om weer even helemaal terug te komen in dat beeld van toen ik werkte als kandidaat-notaris.
Dat gepieker kan gewoon heel fijn zijn.

Want als je twijfelt of je het echt wel kunt kan die lat tenminste nog wat hoger.
Hoe onzekerder je bent, hoe harder je kunt werken.
Dat wil toch iedere jurist?

En ook voor werkgevers is dit goud.
Hoe onzekerder de medewerkers zijn, hoe harder ze werken.
En hoe meer ze nóg meer dan ze al deden op alle details letten.

Perfect werk krijg je daardoor.
Meesterwerken.
Dat is vast waarom jij als advocaat, (kandidaat)notaris of (bedrijfs)jurist dit vak in bent gegaan.

Het is soms heerlijk om in kringetjes te denken.
Je bent toch zeker niet voor niets opgeleid in alle oorzaken-en-gevolgen analyses?!
Als je dat allemaal ook op jezelf toe kunt passen en juist ook in je eisen privé situatie het causaal verband herkent snap je het tenminste écht.

En wat te denken van de balans werk-privé van een hard werkende jurist als jij.
Natuurlijk is werk belangrijker dan jij bent.
Jij wilt toch ook iets bereiken?
Dat kan niet allemaal in de baas zijn tijd.
Dat snap jij heus wel.

Dus daarom is het fijn om af en toe eens een nacht wakker liggen, vind je niet?
’s Nachts kun je de dossiers in alle rust nog eens de revue laten passeren.
En een oplossing bedenken.

Als dat niet efficiënt werken is, dan weet ik het niet meer.
De volgende dag op kantoor kun je dan tenminste al die andere dingen doen die nog zijn blijven liggen.
Ik zeg: een win-win situatie.

Al dat serieus zijn levert ook genoeg stokken op om jezelf mee te slaan.
Feedback en negativiteit van anderen heb je dan dus helemaal niet nodig.
Echt, dat kunnen wij prima zelf, toch?!

Genoeg bewijs dus dat serieus zijn werkt.
En dat als je jezelf er een beetje in traint, het ook lukt om er de beste in te worden.
Terminaal serieus zijn is met recht een talent dat niet iedereen heeft; een prestatie die niet iedereen kan leveren.

Werken als jurist is heus niet bedoeld om leuk te zijn, want dan had iemand dat vast al wel eens bedacht.
En die persoon zou dan vast ook wel weten hoe je dit dan kan doen.
Toch…?!

Gelukkig heb ik die terminale serieusheid in mijn voormalige rol als jurist ook goed getraind.
Zodat ik tijdens een coachtraject met een advocaat, (kandidaat)notaris of jurist heerlijk kan focussen op nadenken, piekeren, alle feiten op een rijtje zetten en alles eindeloos analyseren.
Want het is voor mij ook essentieel dat ik serieus ben en blijf hè?!
En dat ik blijf nadenken.

Klanten moeten beseffen dat ik anders mijn werk niet kan doen zoals het hoort.
Als ik ook kan blijven nadenken komen we tenminste niet toe aan praten over gevoel.
Daar hebben ik en mijn klanten tenslotte geen rechten voor gestudeerd.

Het is daarom van belang dat mijn klanten serieus zijn èn dat vooral ook blijven.
Het kan tenslotte niet de bedoeling zijn dat het ook leuk is of wordt.
Daar ben ik van overtuigd.

En, weet je wat ik zelf het allerfijnste vind van mijn klanten?
Dat ik bij al die terminale serieusheid altijd zelf zo fris en positief afsteek.
Hoe negatiever mijn klanten zijn en hoe meer ze in de shit zitten, hoe beter ik uit de verf kom.

Dus ik zeg: terminale serieusheid, je moet het koesteren als jurist ;-).