BLOG


Terug

Welk patroon ben jij meester geworden of welk patroon zou jij willen doorbreken?

Persoonlijke groei gaat met horten en stoten.

Wanneer je een bepaald niveau van ervaring en begrip hebt bereikt, gaat het leven verder volgens het patroon dat we meester  zijn geworden. Nieuwe dingen krijgen weer een vast, betrouwbaar ritme. We weten dan vervolgens weer wat we moeten verwachten en hoe dingen verlopen. En omdat onze hersenen lui zijn en niet steeds opnieuw het wiel uit willen vinden, blijven we vaak steken op het niveau waar de dingen bekend en betrouwbaar zijn.

Maar om je te ontwikkelen als mens en te groeien als professional is het soms noodzakelijk om oude patronen te doorbreken. Om een nieuw niveau van bewustzijn te ervaren, moet je oude gewoonten opzij zetten om ruimte te maken voor nieuwe gewoonten.

Ik geef je een voorbeeld. Tot mijn burn-out, nu 7 jaar geleden, deed ik altijd eerst wat anderen van me vroegen. Of wat ik dacht dat anderen van mij wilden, wat anderen van mij verwachtten. Zowel zakelijk als privé. “Er moet een spoedklus tussendoor en niemand heeft tijd? Kom maar, ik doe het wel.” “Ik begrijp dat jij dat concept nog graag wilt sturen naar die klant, dat heb je beloofd en is door jouw drukke agenda blijven liggen. Dat kunnen we inderdaad niet maken ten opzichte van onze klant. Ik doe het wel.” “Ik snap dat het lastig is als jij moet werken en jouw kind ook naar zwemles moet. Ik rijd toch dus ik kan jouw kind ook wel meenemen.”

Herken je het?

Als empathische professional en mens kon (en kan) ik me altijd meteen verplaatsen in de ander. Ik weet intussen dat dat mijn grootste kracht is. Mensen kunnen op mij bouwen. Kunnen altijd mijn hulp vragen. Weten dat ik ze begrijp.
Maar tegelijkertijd is het ook mijn grootste valkuil. Als ik namelijk steeds bezig ben met wat anderen willen, denken van mij of waarvan ik denk dat ze van mij verwachtten, waar ben ik dan? Dan moet ik maar hopen dat die ander net zo empathisch is als ik….

Daar is het al vaak in mijn leven fout gegaan. Dat ik het zo vanzelfsprekend vond om klaar te staan voor anderen en ongevraagd hulp te bieden, dat ik dacht dat dat “normaal” was. In mijn overtuiging was dat “zoals het hoort”. Deze overtuiging, dit patroon, heeft me, in combinatie met mijn groot verantwoordelijkheidsgevoel en hoge lat, gebracht op het punt dat ik letterlijk en figuurlijk af ben gebrand. Door niet voor mezelf te zorgen was daar “ineens” het stempeltje: burn-out.

Vanaf dat moment moest ik wel dingen anders gaan doen. Want als je ineens nergens energie meer voor hebt kun je voor niemand zorgen. Niet voor je gezin. Niet voor je vrienden. Niet voor je familie. En last but not least: niet voor jezelf.

Zo werd voor mij stap voor stap steeds helderder dat ik voor mezelf moest leren zorgen in plaats van voor anderen. Ik bedacht dat ik een assertiviteitstraining zou gaan volgen. Ik moest leren nee zeggen. Maar dat voelde zo onnatuurlijk. Ik was zo gewend om ja te zeggen. Zonder erbij na te denken. Nee zeggen tegen een ander om nee te zeggen voelde voor mij als een trucje… Niet authentiek.

Totdat ik een manier ontdekte die wél werkt voor mij. Het klinkt misschien heel simpel, dat is het niet, maar ik heb ja leren zeggen tegen mezelf. Waar ik voorheen mijn eigen wensen, ideeën en gevoelens op de laatste plaats stelde, staan die nu op 1.
Als ik voel dat ik aan het eind van de dag doodop ben na een dag werken, boodschappen doen, koken en kids naar bed brengen zou ik voorheen eerst mijn ontplofte keuken opruimen. En dan gaan zitten. Dat is voor mij “zoals het hoort”. Met als gevolg dat ik dan als ik eenmaal zit zo moe was dat ik in slaap viel op de bank.

In plaats daarvan ga ik nu, als ik daar zin in heb, eerst lekker in bad met een boek of ik ga iets anders doen waar ik blij van word. Zodat ik oplaad. Mijn lijf tot rust komt. Met als gevolg dat ik daarna weer met goede zin èn energie alsnog dingen kan doen die “moeten”.  Maar dan met een heel ander gevoel. Dan is mijn eigen accu opgeladen. Door op deze manier ja te zeggen tegen mezelf, te doen waar ik behoefte aan heb, zeg ik onbewust en bewust nee tegen anderen. Nee tegen vriendinnen die misschien nog wilden langskomen of iets met me wilden afspreken. Neem ik de telefoon een keer niet op. Doe ik eens niet zoals het hoort.
En weet je wat ik ervaren heb? Als ik het doe vanuit het kiezen voor mezelf, kiezen voor waar ik blij van word, het nee zeggen dan ineens een stuk makkelijker wordt. Waarom? Omdat ik dan niet alleen bedenk maar vooral ook voel waar ik behoefte aan heb… Zodra ik heel goed weet wat ik WEL wil, weet ik ook wat ik niet wil en kan ik makkelijker nee zeggen tegen wat ik niet wil.

Tegenwoordig laden we te pas en te onpas onze mobiele telefoons op. Maar we staan zelf ook de hele dag “aan”.  We vergeten alleen om ook “even” onze eigen batterij op te laden. Ons lijf is een belangrijke graadmeter. Hoe kan het dan toch dat we er niet naar luisteren….?

Mijn tip aan jou als je jezelf herkent in mijn verhaal: zorg goed voor jezelf! Net als in een vliegtuig waar je uitleg krijgt over flight safety: jij kunt pas voor anderen zorgen als je eerst zelf het zuurstofmasker op zet. Radical selfcare. Begin ermee voordat jij net als ik destijds uitgeblust op de bank zit. Je voor niemand kunt zorgen. Als dat je grootste angst is: neem dan van mij aan dat je vandaag kunt beginnen. Ga dingen doen waar jij blij van wordt. Ga naar de film, naar de zee, naar de sauna. Ga sporten. Neem een bad. Ga met een lekker boek op de bank zitten. Doe waar jij je goed bij voelt. En daarna kun jij weer opgeladen doen wat je moet doen!

Echt zo simpel kan het zijn…
Geen tijd? Tijd is een kwestie van prioriteit!
Als in het vliegtuig het zuurstofmasker naar beneden komt, heb je niets meer te kiezen. Dan moet je echt. Om te overleven zul je dan wel voor jezelf moeten zorgen. Laat het zover niet komen. Kies voor jezelf. Nu. Hier. Vandaag.
Doorbreek het patroon met jezelf wegcijferen. Zeg ja tegen jezelf!

Weet dus, als jij ook op zoek bent naar persoonlijke ontwikkeling en groei: dat gaat met horten en stoten.
Het duurt even voordat een (bewust) nieuw gekozen pad zich ook (onbewust) in je hersenen een weg gevormd heeft. Bewustworden van je patronen en wat je wel en niet (meer) wilt kost tijd.
Een patroon dat jij gedurende je leven hebt ontwikkeld – en waar je daardoor waarschijnlijk heel goed in bent geworden 😉 – is niet van vandaag op morgen doorbroken. Gun jezelf dus vooral ook de tijd om deze groei te ervaren ….;-).

Meesterlijke groet,

Tamara

ST!R
Algemene voorwaarden